7. hakan gündayın 2000ci ildə çap olunmuş ilk romanı.
romanın yazılma hekayəsi ən az roman qədər maraqlıdır. belə ki, günday universitetdə oxuyarkən zaman aşımı nəticəsində universitetdən qovulur. lakin bunu ailəsinə deməkdən qorxur. səhəri gün evdən çıxanda ailəsənə yenə universitetə getdiyini deyir. lakin universitet binasının önünə gələndə nə edəcəyini bilmir və yolun qarşısına baxanda kiçik bir kıraathane görür. dəftər ilə qələm alıb keçib oturur kıraathanedə və həyatı boyu ədəbi heç nə yazmayan günday ilk cümləsini yazır: "asansör dördüncü katta durdu". 23 yaşındakı hakan gündayın ilk romanının ilk cümləsi. illər sonra bu cümlə ilə bağlı "yıllar sonra düşünüyorum da niye böyle bir cümleyle başladı bu roman diye, muhtemelen kendimi iki kat arasında kalmış gibi hissediyordum. şimdi "neredesin?" diye soracak olursanız, apartman boşluğunda ışığı arıyorum. şimdiki durumum da bu." deyir. o ilk cümlənin ardına yüzlərlə yeni cümlə qoşulur, hamsı birbirini qatarın vaqonları kimi izləyir. sonda alınan qatar isə oxuyucunu dibə, ölümə, həyata və yerin altına aparır.
mən kinyas ve kayranı ilk dəfə oxuyanda 14 yaşımda idim. kinyas ve kayra adlanan qatar gələcəyi və özü ilə nə edəcəyini bilməyən mən üçün əvəzsiz bir roller coaster idi. amma roller coaster olsa belə qısa sürmədi. həyat haqqında heç bir fikri olmayan mənim kinyas ve kayranın bataqlığında, cümlələrlə boğuşaraq, yerin altında nəfəs almağa alışmağım 57 gün çəkdi. xarakterimdən tutmuş dinlədiyim musiqilərə, oxuduğum kitablara, izlədiyim filmlərə qədər hər şeydə kinyas ve kayranın pençesinin izi var və yerin altında nəfəs almağı üstündə almaqdan üstün tuturam.
romanı oxuyanda özümdən keçmiş və ədəbiyyatın bilmədiyim bir üzü ilə qarşılaşmışdım. romanı oxuyarkən ilk dəfə mən də belə bir şey yazmaq istəyirəm dedim və o gün əlimə aldığım qələmi bir daha da yerə qoymadım.
kinyas ve kayradan sonra yüzlərlə kitab oxusam da bir daha ondan aldığım zövqü ala bilmədim. soruşsanız onlar haqqında sizə heç nə deyə bilmərəm amma kinyas ve kayranı nəfəsim çatdığı qədər, saatlarla sizə anladaram. hakan günday "heil céline!" deyirdisə, mən də "heil hakan!" deyirəm və kinyas ve kayranı beynimə kazımakla kifayətlənməyib, sol göğsümün üstünə, qəlbimin olduğu yerə qara mürəkkəblə kazıyıp ölənə qədər bədənimdə daşımağa dəvam edirəm.